Xάθηκαν οι στιγμές μαζί με το φεγγάρι
και μείναν οι κατάρες κάτω απ'το μαξιλάρι
να μου θυμίζουν πως μονάχος χάθηκα
στον πόνο των στιγμών που αναγκάστηκα και τάχθηκα
κράτησα λίγη λογική για να'χω προίκα
λίγα αυτά που έζησα στα τόσα αυτά που είπα
με έφαγαν πριν βάλω καν στις λέξεις μου αλάτι
και φύγαν οι ανάσες χωρίς να 'φήσουν κάτι
κουράστηκαν οι ελπίδες και οι θύμησες αγωνιούσαν
να ανακυκλώσουν και να ξαναπούν τα λιγοστά που ακούσαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου