ΝΥΧΤΑ

Ωραία που είναι όταν νυχτώνει,

και όλα τα σκεπάζει το σκοτάδι

το φως εδώ κοντά να μην ζυγώνει

κρυμμένο της σαπίλας το σημάδι

Και μην σε νοιάζει τώρα πια καθόλου

αν μέσα σου ακόμα νιώθεις άδειος,

ντύσου θεός,μα με ψυχή διαβόλου,

γίνε αμαρτωλός μαζί και άγιος

Όσο για την ντροπή σου μην φοβάσαι,

η μάσκα σου την πήγε παραπέρα,

ούτε εσύ ο ίδιος θα θυμάσαι,

λίγο προτού ο ήλιος δείξει μέρα.

ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Ο ιδρώτας μου καίει
η ψυχή μου όλο τρέμει
κοίτα την πόλη πως παραπαίει
όταν το μυαλό ουτοπίες υφαίνει

Πώς ταξιδεύω με τις κλωστές του ανέμου
κοίτα πλούτο που μου χαρίζει η φαντασία
μες στην αλήθεια ,κόσμου ρημαγμένου,
να ζω του ψέματος την μαγεία.