Εσύ διχασμένέ μου εαυτέ,
που τόσο πολύ θες να πετάξεις
στον ουρανό ,δυνατά να ουρλιάξεις
κι όμως συμβιβάζεσαι,σε νόμους και τάξεις.
Εσύ που μακριά κοιτάς
κάνεις όνειρα,έχεις ιδέες
θες να φύγεις , χωρίς όρια ,σε θάλασσες νέες
μα που προσκυνάς σε έθνη και σημαίες.
Εσύ που θα σπάσεις τα δεσμά
και όλα θα μοιάζουν απλά και ρόδινα,
και όλα για σένα θα ειναι ανώδυνα
μες στου μυαλού σου την τρέλα ,πάλι κλείνεσαι φρόνιμα.
